Willem Holleeder zegt wel dat hij maar een boef is, maar hij ís geen gewone boef. Dat zei zijn jongste zus Astrid Holleeder (52) in haar getuigenverhoor in het strafproces tegen haar broer. Volgens Astrid leert 'Wim' ook niet van straffen. Na zijn celstraf voor de Heineken-ontvoering en de afpersing van Willem Endstra hoopte de familie dat het kwartje viel. ,,Je houdt natuurlijk van iemand en je hoopt altijd. Het is toch mijn broer.''Maar het werd steeds gekker, zei Astrid. Zo sprak Willem volgens haar over het naar binnen schieten van een raket in een huis, waar ook kinderen verbleven. Ze kon niet zomaar naar de politie stappen met zaken die ze hoorde. Dan bestond het risico dat Willem dit hoorde, omdat hij 'petten' kende.Astrid beschreef hoe moeilijk het was te besluiten in 2013 verklaringen te gaan afleggen bij justitie. ,,En die beslissing heb ik nóg te lichtzinnig genomen, achteraf gezien. Het is erger dan ik me kon voorstellen.'' Sinds die tijd heeft zij zeker veertig verklaringen afgelegd.Volgens Astrid heeft 'Wim' jarenlang zijn gehele familie ,,in de tang" gehad. ,,Het was een keurslijf. Steeds dreigen. Steeds de boel op stelten zetten. Het is een hele manier van leven die we hadden, gericht op het bewaken van zijn geheimen. Er was nooit een leuke omgang met elkaar. En ik kan u verzekeren: dat is geen feestje."Pas toen ze met de politie in gesprek was, dacht ze: lul maar, doe maar. ,,Maar uiteindelijk duurde het ook nog twee jaar voordat dat wat opleverde. Dat was ook geen feestje. Dat was ook een keurslijf."Ze herhaalde geen wrok tegen haar broer te voelen: ,,IK houd nog steeds van hem. Als ik wist dat hij niets meer zou doen, zou ik hem zo meenemen. Maar hij is ziek. En het enige medicijn zijn die vier muren."(ANP)
